Mijn bezoek aan Las Vegas.
In het jaar 1990, ik was destijds 21, werkte ik op de afdeling systeembeheer bij een automatiseringsbedrijf. Het woord online casino bestond toen nog niet! Eén van mijn collega’s destijds was John. John had een Nederlandse moeder en een Amerikaanse vader. Hij was geboren en getogen in San Bernardino. San Bernardino is een “klein” buitenstadje van Los Angeles en hij werd daar tweetalig opgevoed.
Uiteindelijk besloot hij om een tijdje bij zijn Nederlandse grootouders in ‘s-Hertogenbosch te gaan wonen en werken. Met zijn sterke Amerikaanse accent en vele mooie verhalen over zijn land van herkomst wist hij mij regelmatig te boeien. Ondanks dat hij zijn job als systeemanalyst zeer serieus nam stond hij erop dat hij ééns per jaar tijdens de feestdagen terug naar huis zou kunnen, voor een periode van vijf weken. Hij vroeg mij destijds of ik geen zin had om met hem mee te gaan. Toen hij mij daarbij ook nog vertelde dat we dan zo’n beetje heel Californië door zouden reizen met als einddoel Oud & Nieuw te gaan vieren in Las Vegas was ik snel overstag.
Begin december 1990 begonnen we onze trip. Nadat we John’s ouders en vrienden in San Bernardino hadden bezocht begon onze reis pas echt. Het is nu nauwelijks voor te stellen maar één van de dingen die me destijds opviel was het Drive-Inn principe. Rustig toerend op de Interstate 10 richting L.A. stopten we bij een Mc Donalds restaurant. Dit was de eerste keer in mijn leven dat ik zoiets meemaakte en ik was dan ook erg onder de indruk.
De Reis
Vanaf Los Angeles reden we langs de kust naar Monterey, daarna naar San Fransisco en uiteindelijk kwamen we via Death Valley in Las Vegas aan. Midden in de nacht zag je van kilometers afstand de gloed van neonverlichting op je af komen. Eenmaal over de Strip rijdend voelde het alsof ik midden in een speelfilm terecht was gekomen. Om zoveel herkenbaars te zien in een stad waar je nog nooit bent geweest was adembenemend. Het “Welcome To Fabulous Las Vegas Nevada” neonbord, Ceasar’s Palace, de fontijnen van het Bellagio, Bally’s……het was werkelijk teveel om al dit moois rustig in een keer in me op te nemen. Als een klein kind in een snoepwinkel keek ik mijn ogen uit!
Na drie dagen van Roulette, Blackjack, Craps en talloze gokkasten (je leest het goed, pokeren deed ik toen nog niet…!!!) hebben we de New Year’s Party ’90-’91 in Ceasar’s gevierd. Een drukte van jewelste en alles en iedereen liep in Black Tie en gala jurkjes.
De normaal gesproken toch al behoorlijk wat alcohol nuttigende Vegas toeristen lieten de Champagne rijkelijk vloeien en het massale aftellen tot aan middernacht en de ontlading klokslag 12 uur bezorgden me kippenvel. Het feest barstte in alle hevigheid los en het is een nieuwjaarsavond geworden om nooit meer te vergeten. Wat me wel opviel was dat tijdens het feestgedruis alle Blackjack, Craps en Roulette tafels gewoon bezet bleven en ondanks de jaarwisseling bleven de mensen gewoon door gokken.
Las Vegas, een stad om nooit te vergeten
Al met al heb ik een supervakantie gehad en mijn eerste ontmoeting met Las Vegas was er ééntje om nooit meer te vergeten…!!! Ik ben benieuwd hoe het nu met John is, ik zal hem eens een keer Googlen of Hyven, wie weet kom ik hem nog ’s tegen, hier of in Las Vegas.
Reacties zijn uitgeschakeld.